سه برخورد با عاشورا وجود دارد: گروهی بر این باورند که حسین بن علی به پا خواست تا دین جدش را از فساد یزید و بنی امیه نجات دهد. بر سر همین هدف از جان خود و عزیزانش گذشت و به شهادت رسید. دسته دومی میگویند حسین برای رسیدن به قدرت بر حکومت وقت خروج کرد و در جنگی که با دشمنانش داشت شکست خورد و به قتل رسید. دسته سومی هم میگویند اصلا به ما چه حسین که بود و چه کرد. نزدیک به ۱۴۰۰ سال پیش حسینی بر علیه یزیدی بپا خواست و کشته شد. اگر بر علیه ظلم و فساد حکومت وقت بپا خواست، کاری کرده مشابه هزاران هزار «انقلابی» و «آزادیخواه» دیگر در طول تاریخ. در آن صورت حسین محترم است چون خود را به زر و زور نفروخت. این دقیقا همان کاری است که مثلا چگوارا هم کرد، با این تفاوت که حسین باور داشت که پس از شهادت به بهشت میرود و نزد جد و پدرش ولی چگوارا میگفت وقتی مرا بکشند همه چیز برای من به پایان میرسد، خاک میشوم و بازیچه باد. چگوارا هم میتوانست با نظامی های بولیویایی ساخت و پاخت کند و جان خود را نجات دهد. پس اگر صحبت بر سر اهمیت و ارزش فداکاری و شهامت است، چگوارا از حسین بیشتر فداکاری کرده و شهامت نشان داده.
از سوی دیگر وقتی در باره ایران صحبت میکنیم، از جماعتی میگوییم که حسین حسین گویان با قمه و زنجیر به سر و تن خود میکوبند. این اعمالشان هیچ ربطی هم به منطق و تحقیقات تاریخی ندارد. جان به جانشان کنید میگویند «به نوش به یاد دو لب تشنه حسین.» هزار دلیل بیاوری باز میگویند اگر روز عاشورا دو قطره اشک بریزی، خدا دو خروار از گناهانت را میبخشد. صد بار داستان عاشورا به روایت طبری را برایشان بخوانی، عرق خورهایشان روز عاشورا تشنه لب میمانند. یکی ممکن است بگوید خوب آقا باید ملت را ارشاد کرد و مطلع تا از این خرافات دست بردارند، روز عاشورا قمه نزنند و برای آقا امام زمان نامه با پست جمکران نفرستند . این کار در مملکتی که آزادی عقیده و ابراز آن آزاد است دویست سال طول میکشد چه برسد به مملکت ولی فقیه که اگر بگویی بیایید عاشورا را بررسی و تحلیل تاریخی کنیم، خشتکت را بر سرت میکشند.
عاشورا از دوره قیام مختار مقوله ای ابزاری بوده. امروز هم اهمیت آن در ارزش ابزاری آن است. حکومت فعلی از عاشورا استفاده ابزاری میکند، و ضد حکومت هم یا از آن استفاده ابزاری خواهد کرد و یا این فرصت را از دست خواهد داد. صحبت نه بر سر حسین بن علی است و نه «واقعیت» عاشورا. صحبت بر سر آن است که هیچ روزی در ایران مثل عاشورا عوام را به صحنه نمیکشد و به از خود گذشتگی تشویق نمیکند.
خانه دوست 